Bazen zihnimiz çok yorulur…İş stresi, arkadaşlar, hayat meşgalesi derken bir bakmışız fiziken yorgun hissetmesek de zihnimiz yorgun düşmüş. Böyle zamanlarda bir kaçış noktası ararız. Kimi zaman doğada yürüyüş kimi zaman kısa bir tatil iyi gelir. Uzun yıllardır yazılarımı okuyanlar bilirler ki seyahat etmeyi çok severim. Kısa seyahatler yaşadığım stresi dağıtmaya ve kaybettiğim enerjiyi yeniden kazanmama yardımcı olur. Aynı şekilde puzzle yapmak da bana çok iyi gelir. Kargacık burgacık şekilleri iç içe geçirirken beynimdeki stres kümeleri dağılır.
Son
yıllarda daha doğrusu pandemide bana iyi gelen bir şey daha hayatıma eklendi;
yemek yapmak. Bırakın seyahat etmeyi bakkala bile gidemediğimiz günlerde yemek
yapmayı keşfettim. Soğan doğramak, hamur yoğurmak, çeşitli baharatları
birleştirmek hayatımın bir parçası oldu. Bence yemek yapmak aynı puzzle yapmak gibi… Birbirine uyumlu parçaları
bir araya getiriyorsun ve ortaya resim gibi bir sonuç çıkıyor ve tüm bunları
yaparken aynı puzzle yaparken olduğu gibi hiçbir şey düşünmüyorsun. Zihin
sadece kakao ve vanilya ile uğraşıyor 😊
Pandemide
olduğu kadar sık sık mutfağa giremesem de fırsat buldukça kaçış noktam olan
ocağın başında yerimi alıyorum.
Bazen bol uğraşmalı bir mantı…
Bazen damak çatlatan bir tatlı…
Bazen de görsel duyulara hitap eden çörekler yapıyorum.
Keyifle
ve sevdiğiniz uğraşlarla kalın…
