Kaçış Noktası

Bazen zihnimiz çok yorulur…İş stresi, arkadaşlar, hayat meşgalesi derken bir bakmışız fiziken yorgun hissetmesek de zihnimiz yorgun düşmüş.  Böyle zamanlarda bir kaçış noktası ararız. Kimi zaman doğada yürüyüş kimi zaman kısa bir tatil iyi gelir. Uzun yıllardır yazılarımı okuyanlar bilirler ki seyahat etmeyi çok severim. Kısa seyahatler yaşadığım stresi dağıtmaya ve kaybettiğim enerjiyi yeniden kazanmama yardımcı olur. Aynı şekilde puzzle yapmak da bana çok iyi gelir. Kargacık burgacık şekilleri iç içe geçirirken beynimdeki stres kümeleri dağılır.

Son yıllarda daha doğrusu pandemide bana iyi gelen bir şey daha hayatıma eklendi; yemek yapmak. Bırakın seyahat etmeyi bakkala bile gidemediğimiz günlerde yemek yapmayı keşfettim. Soğan doğramak, hamur yoğurmak, çeşitli baharatları birleştirmek hayatımın bir parçası oldu. Bence yemek yapmak aynı puzzle yapmak gibi… Birbirine uyumlu parçaları bir araya getiriyorsun ve ortaya resim gibi bir sonuç çıkıyor ve tüm bunları yaparken aynı puzzle yaparken olduğu gibi hiçbir şey düşünmüyorsun. Zihin sadece kakao ve vanilya ile uğraşıyor 😊

Pandemide olduğu kadar sık sık mutfağa giremesem de fırsat buldukça kaçış noktam olan ocağın başında yerimi alıyorum.

Bazen bol uğraşmalı bir mantı…

Bazen damak çatlatan bir tatlı…

Bazen de görsel duyulara hitap eden çörekler yapıyorum.

Keyifle ve sevdiğiniz uğraşlarla kalın…

Müze Gazhane (2.Yazı)

Atatürk sergisinden çıktıktan sonra İklim Müzesi’ne doğru yol aldık.

Uygarlık tarihi boyunca yaşan iklim değişikliklerini anlatan müze için iki bina ayrılmış durumda.

Birinci binada önce iklim tarihine tanıklık ettik. Venedik’in sular altında kalması, buzulların erimesi gibi iklim olayları hem görsellerle hem de sesli anlatımlarla ziyaretçilere sunulmuş durumda…

İkinci binada ise nesli tükenmekte olan bazı hayvanlardan örnekler bulunmakta.

Ve kapıdan çıkarken ikinci bir dünyamız olmadığını hatırlatan bir söz…

İklim müzesinin ardından kısa bir kahvesi molası verdik.

Bu sefer de Bilim Müzesi…

Rüzgar, doğalgaz, kömür gibi enerji kaynaklarının çalışma şekilleri detayları olarak anlatılmış durumda. Aynı zamanda çeşitli tuşlar yardımı ile mekanizmalar çalıştırılabiliyor ve böylece müze özellikle çocuklar için daha ilgi çekici bir hal alıyor.

Müzenin tamamını gezdikten sonra artık eve dönüş zamanı…

Müze Gazhane

Osmanlı döneminde Anadolu yakasının gaz ihtiyacını karşılamak üzere kurulan müze gazhane şehre elektriğin gelmesi ile uzun yıllar atıl durumda kalmış bir yer. Son dönemde ise yapılan restorasyon çalışması ile bir etkinlik alanına dönüştürülmüş. İçinde müzeler, sergi salonları, kafeler, tiyatro, kitapçı ve konser alanı bulunmakta.

Gittiğimiz gün güzel bir Atatürk sergisi vardı.

Atatürk’ün farklı yaşlarında ve farklı görevlerinde çekilmiş fotoğraflar serginin en önemli öğeleriydi.

Mustafa Kemal tümgeneral iken…

Trablusgarp’ta yerel giysiler içinde…

Kravat, baston gibi şahsi eşyaları…

Nutuk’un 15.yıl dönümü baskısı…

Cumhuriyetin 10.yılı kutlamasını anlatan bir gazete baskısı…

Hatay henüz vatana katılmadan üretilmiş bir Türkiye hatıra fincanı…

Vee Atatürk’ün vefat ettiği gün basılan gazetelerden biri…

Atatürk sergisini dolaştıktan sonra sıra geldi İklim Müzesi ve Bilim Müzesi’ne. O zaman bir dahaki yazıda görüşmek üzere 😊

Boğaz Havası, Kahvaltı ve 80’lere Yolculuk

Kuzenimle hafta sonu buluşup Kadıköy’e geçtik. Kadıköy’e gitmenin en güzel yanlarından biri vapurla yolculuk yapmak😊Sabahın erken saatlerinde henüz İstanbullular uykusundan uyanmamışken vapurda yerimizi aldık. Püfür püfür esen rüzgar ve martıların neşeli çığlıkları eşliğinde Kadıköy’e vardık.

İlk durağımız Amata oldu. Daha önce de kahvaltı için tercih ettiğimiz ve memnun kaldığımız mekanda kahvaltımızı yaptık.

Sonrasında Kadıköy çarşı içinde yürüme vakti...

Kahve molamızı ise bizi 80’li yıllara götüren bir mekanda Suflör’de verdik. Kafenin tüm duvarları şahane resimlerle doluydu ve her yerde 80’li, 90’lı yılların esintisi vardı. Çocukluğu 80’li ve 90’lı yıllarda geçmiş iki kuzen kafenin içine girdiğimizde yüzümüzde oluşan kocaman gülümsemeyi saklayamadık.

Sipariş öncesi masamız getirdikleri bu kasetin üzerindeki QR kod da bizi 90’lı yılların başına Sertap Erener’in o muhteşem sesine götürdü. Mecbursun, meeeecbursun hiç şansın yok 😊

Menüdeki zengin sufle çeşitlerinden birini seçerek ağzımızı tatlandırdık.

Veee hesapla beraber gelen isim-şehir kağıdı ile patlayan şeker :)

Sıradaki nokta o zaman Müze Gazhane olsun. O da bir sonraki yazıya...

Dünya Ağrısı ve Fresko Apartmanı

Ayfer Tunç kitapları okumayı seviyorum. Bu seferki Ayfer Tunç kitabım Dünya Ağrısı oldu. Şubat ayının soğuk günlerinde sıcacık sütlü kahveme ve kurabiyeme eşlik eden bu kitap zaman zaman içimi karartsa da bittiğinde beğendiğim kitaplar arasında çoktan yerini almıştı. Yazar, Anadolu’nun bir kasabasında sıkışmış ve hayallerini gerçekleştirememiş bir adamın hikayesini çok gerçekçi bir dille anlatmış. Kitap içinde yer alan karakterler ve betimlemeler günümüz dünyasını yansıtıyor diyebiliriz.

Daha önce kitabını okumadığım yazarlara şans vermeyi seviyorum. Beyoğlu Minoa’da dolaşırken Başak Baysallı’ya ait Fresko Apartmanı’na denk geldim ve satın aldım. Kitap bir apartmanda oturan farklı etnik kimliklere ve mesleklere sahip kişilerin hayatını anlatıyor. Kitaba başlarken farklı karakterler ve eski bir İstanbul semti bende çok heyecan verici bir hikaye okuyacağım izlenimi yarattı. Ancak farklı karakterlere ve yazarın akıcı bir dili olmasına rağmen olay kurgusu çok sade kalmıştı. Bundan dolayı da maalesef beklentimi karşılamadı. Yine de ilerleyen günlerde yazarın bir kitabını daha okumak istiyorum. Belki başka bir kitabı daha çok hoşuma gidebilir.

İstanbul, Karaköy ve Farklı Lezzetler

Geçtiğimiz günlerde kuzenimle Galataport’da buluştuk. Hem sohbet edelim hem de ılık bahar akşamının tadını çıkaralım dedik. Güneşin 5-10 saatliğine dünyamıza hoşça kal dediği, ayın ise merhaba demeye hazırlandığı saatlerdi. Ah İstanbul… Yine her zamanki gibi çok güzeldi. Onun için çok şeyler yazmak isterim ama kalemin Nazım ile, Orhan Veli ile, Yahya Kemal ile boy ölçüşemez.

İstanbul’u biraz seyrettikten sonra Karaköy’de yer alan Tahin’e gittik. Tahin Lübnan yemekleri yapan bir restoran. Türk mutfağının, dünyada açık ara en iyi mutfak olduğunu düşünsem de farklı tatlar denemeyi de seviyorum. Tabule, falafel, kebap, humus gibi lezzetlerden oluşan oldukça doyurucu bir yemek yedik. Böylece Karaköy’de artık yeni bir yemek noktamız daha olmuş oldu.

Akabinde biraz Karaköy’ü dolaştık. İnsanlar sokaklara yayılmış bahar akşamının tadını çıkarıyordu.

Son noktamız ise Baylan oldu. Kahve ve makarona bol kahkahalı sohbetimiz eşlik etti. Kesinlikle kahve sohbeti diye bir şey var. Yalnız dünyamız neden yuvarlak, kediler kaç yıl yaşar ve bu makaron neden bu kadar pahalı? 😊

Yolculuk Filmleri

Amsterdam’a gidiş ve dönüş yolculuğumda 2 tane film seyrettim ama maalesef iki film de beklentimi karşılamadı.

İlk seyrettiğim film iki sene önce vizyona giren, girdiği dönemde de oldukça popüler olan Barbie filmi oldu. Filmin konusu ise şöyle; filmde iki tane dünya var. Bir tanesi üzerinde yaşadığımız gerçek dünya diğeri de Barbie dünyası. Barbie bir gün kendi dünyasından gerçek dünyaya gelmek zorunda kalıyor ve olaylar gelişiyor. Aslında filmin amacı kadın haklarını savunmak, kadınların birçok alanda yaşadığı zorlukları göstermek üzerine kurulu. Aralara serpiştirilmiş olan kinayeli mesajları güzel bulmakla beraber filmin genelinde maalesef sıkıldım.

Dönüş yolunda seyrettiğim film ise başrolde Tom Hanks’in oynadığı “Burada” filmi oldu. Bu filme büyük beklenti ile başladım. Çünkü bugüne kadar içinde Tom Hanks’in olduğu beğenmediğim bir film olmamıştı. Yeşil Yol, Forrest Gamp, Er Ryan’ı Kurtarmak…vs hepsi birbirinden güzel filmler. Ancak bu film maalesef beni hayal kırıklığına uğrattı. Film bir evde geçiyor ve dünyanın ilk kuruluşundan bu yana o evin bulunduğu arsada yaşayan insanların öyküleri anlatılıyor. Aslında filmin düşüncesi güzel, film içindeki bazı detaylar da çok güzel. Ancak genel anlamda çok sıkıcı bir filmdi. Filmin sonların doğru dakikaları saydım diyebilirim. Yine de izlemek isteyen olursa şimdiden iyi seyirler…

Keyifle kalın…

Amsterdam’a Veda

Kırmızı bisikletlerin ardından kanallara bakarak Anne Frank House’ a doğru ilerliyoruz.

Anne Frank’in Hatıra Defteri isimli filme de konu olmuş evi dışarıdan fotoğraflıyoruz. 

Sırada kanal turu var. Hava şansımıza güneşli dolayısıyla üstü açık teknelerden birinde yerimizi alıyoruz ve kanallar arasında dolaşmaya başlıyoruz. Gezi boyunca rehberimiz evlerle, mahallelerle ve yerel halk ile ilgili birçok bilgi veriyor.

Kanal turunun ardından karnımızın acıktığını hissettiğimiz için bu sefer kendimizi uzun bir sırada buluyoruz. Fabel Friet’dan patates kızartması almak için sıradaki belki 50.kişi olarak bekliyoruz:) Ancak sıra o kadar hızlı ilerliyor ki sohbet ederken sıranın bize gelmiş olmasına şaşırıyoruz.

Son yıllarda yediğimiz en lezzetli patates…  

Amsterdam’ın en ünlü çikolatası ise Tony’a Chocolonely. Burada envai çeşit çikolata bulmanın yanısıra isme özel çikolata da yaptırılabiliyor.

Biz geç kaldığımız için isme özel çikolata yaptıramıyoruz.

Ve son durağımız De Beurspassage oluyor. Tavan süslemeleri ile göz kamaştıran pasajı da gördükten sonra artık Amsterdam ile vedalaşabiliriz.

Dolu dolu geçen ve keyifle akan 4 gün için teşekkürler Amsterdam 😊

Işık Müzesi ve Biraz Daha Amsterdam

Sabahın ilk ışıkları ile uyanıp yine yollara düşüyoruz ama önce kahvaltı. Bu sefer kaldığımız otelin mahallesinde yer alan bir kahvaltıcıyı tercih ediyoruz. Yumurtalı ekmekler ve nefis pancakeler ile kilomuza kilo kattıktan sonra artık merkeze doğru yürüyebiliriz.

Sabahın sessizliği ve kanalların verdiği huzur hissi…

Bugünkü ilk durağımız Fabrique Des Lumieres yani ışık müzesi. Amsterdam, müze bakımından misafirlerine oldukça fazla seçenek sunan bir şehir. Van Gogh, Rijksmuseum gibi sanata doyuran müze ziyaretleri yapmak mümkün. Ancak biz biraz daha farklı olması açısından ışık müzesini tercih ediyoruz.

Burası çok büyük bir parkın içinde yer alan bir müze.  Gün boyunca ışıklı görüntülerle Antik Mısır hikayesi, Hollandalı sanatçılar sunumu ve denizaltı gösterisi olmak üzere 3 farklı sunum yapılıyor. 

Biz Antik Mısır’ı tercih ediyoruz. 1 saat boyunca duvarlara yansıtılan ışıklarla Mısır’ın doğuşunu, krallarını, örf ve adetlerini seyrediyoruz.

Ayrıca gösterinin bitiminde ekstra olarak Fransız sanatçı Jean Leon Gerome’ye ait eserlerle ilgili 15 dakikalık bir sunum yapılıyor.

Müze sonrası Amsterdam sokaklarına karışarak Winkel 43’e gidiyoruz. Winkel 43 elmalı turtası ile meşhur bir cafe. Çok da bir şey beklemeden gittiğimiz cafenin hem elmalı turtasına hem de kahvesine bayılıyoruz.

Kültür dozumuz yüklendiğine ağzımız da tatlandığına göre Amsterdam’ı gezmeye devam…