Henüz 14 yaşımdayım. Kara tahtalı,
eski tarz kalorifer petekli, yüksek mi yüksek tavanı olan bir sınıftayım.
Çevremde ışıl ışıl bir sürü çocuk var. Her biri iyi bir eğitim almak için o
sınıfta toplanmış. Meraklı gözlerle çevremizi ve tabi ki pencerenin ardında ki
o eşsiz manzarayı seyrediyoruz. Biz artık Kabataşlıyız…
Tam 4 sene o denize nazır, güzel
okulda -Kabataş Erkek Lisesi’nde- okudum. Liseye dair bir sürü anı biriktirdim.
Bu sene oradan mezun olalı tam 20 yıl oldu. Okulumun her sene düzenlediği bir
pilav günü var. Uzun yıllardır pilav gününe katılamıyordum ama bu sene Ramazan
öncesinde düzenlenen organizasyona katıldım.
Çok fazla arkadaşımı göremedim ama
gelen 3-4 arkadaşımla hasret gidermek güzeldi. Her şeyden öte yeniden orada
bulunmak, bahçede yürümek harikaydı.
Bir ara sınıfıma da uğradım. Sıralar
değişmiş, perdeler modernleşmiş ama sınıf aynı sınıf işte. Benim ders
dinlediğim, laklak ettiğim, sözlüye kalktığım sınıf J
Tahtaya bir de hatıra bıraktım.
Etli pilav yine çok lezzetliydi.
Bir daha ki sene de gitmek istiyorum
inşallah. O zaman pilavdan dönenin kaşığı kırılsın J
