Mart ayı benim için marteniçka ile başladı. Bulgaristan göçmenlerinin kırmızı beyaz ipi bileğe bağlayıp sonra havada görülen ilk leylek ile ipi çiçek açmış bir ağaç dalına emanet etme geleneğini yine yerine getirdim. Ancak eski köye yeni adet getirerek kırmızı beyaz değil mavi beyaz ip bağladım.
Eveeet bugün de biraz okuduğum son kitaplardan bahsedelim.
İlki Sakin…Sevgili Gülşahcığımın (http://gulsahtoptas.blogspot.com/) hediyesi olan bu kitap bu yıl okuduğum ilk eser oldu. Okurken sizi sakinleştiren hayatınızın hızını gözden geçirmenizi sağlayan güzel bir kitap. Buradan bir kez daha Gülşahcığıma teşekkür ediyorum.
İşlerin yoğunluğundan ötürü şu sıralar mutfağa çok sık giremesem de yine de tamamen kopmuş sayılmam. Son yaptıklarımı burada da paylaşmak istiyorum.
Üç renkli börek… Ispanak, patates ve havuçtan oluşan rengarenk bir börek. Yapması biraz zahmetli olsa da tadı nefis.
Son zamanlarda birbirinden güzel üç film seyrettim. Hepsini sırasıyla paylaşmak istiyorum.
İlki Cep Herkülü : Naim Süleymanoğlu… Ünlü halterci Naim Süleymanoğlu’nun hayatını anlatan filmden aslında çok bişi beklemiyordum. Sonuçta konusu bilindik bir hikayeydi. Ancak film ilk dakikadan son dakikaya kadar kendini heyecanla seyrettirdi. Oyunculuklar harikaydı. Filmin her karesi heyecan ve duygu yüklüydü. Filmi seyredecekler şimdiden mendilleri hazırlasın.
Doğum günüydü, kardı derken Şubat ayı da bitti gitti. Ay boyunca oldukça yoğun çalıştığımı söyleyebilirim. Zaten evden çalışmaya başladığımızdan beri mesai saati sabah başlıyor ama akşam 17:00’de bitmiyor:) Tabi ki evin güvenli ortamında çalıştığımız için buna da şükür diyoruz.
3 senedir hasret kaldığımız kar sonunda İstanbul’a düştü. Pazar sabahı uyandığım zaman beyaz örtüyle kaplanmış yollardan, çatılardan, ağaçlardan uzun süre gözlerimi alamadım. Gönül isterdi ki karın keyfini Beyoğlu’nda, Pierre Loti’de ya da Süleymaniye’de çıkaralım ama bu sene olmadı. Karlı havanın keyfini evde sürdük.
Pazar günü için temizlik, derleme toplama gibi planlar yapmıştım ama kar yağışını görünce tüm planları askıya alarak salebimi hazırladım ve kitabıma gömüldüm.
Severim bu kara kışın hüküm sürdüğü ayı. Belki kış aşığı olduğum için belki de doğduğum için orasını bilmem 😊 2 Şubat günü bir yaş daha büyüdüm ben. Pek bi sakin geçen eski yaşımı geride bırakarak yeni yaşıma adım attım.
Sabahın ilk saatlerinden gece yarısına kadar telefonum hiç susmadı. Arkadaşlarım, dostlarım kocaman bir iyiki doğdun dediler bana. Neredeyse bir senedir kimselerle görüşmüyorum. Hep derler ya “gözden ırak olan gönülden de ırak” olur. Ben gözden ırak olmuşum ama gönüllerden çıkmamışım. Günün sonunda bunu düşününce gözlerim dolu dolu başımı yastığa koydum.
Bir hışımla geldi geçti koskoca bir yıl. 2020 yılı evet zor ama zorluğundan ziyade öğretici bir yıldı. Her şeyden önce sağlığımızın ve ailemizin sağlığının ne kadar önemli olduğunun bir kez daha farkına vardık.
Sağlık dışında
başka şeyler de öğrendik tabi ki. Örneğin; ben pandemi öncesi evde pek vakit
geçiren bir tip değildim. Yıl içinde evde oturduğum hafta sonlarını saymaya kalksak
bir elin parmaklarını geçmezdi. Ancak bu süre zarfında evde de güzel vakit
geçirmenin mümkün olduğunu öğrendim.
Peki neler yaptım 2020 yılında?
Aslında yıl güzel başlamıştı. Ocak ayında arkadaşlarımla bol bol sosyalleştim, sinemaydı, tiyatroydu derken bir sürü etkinliğe katıldım. Ayrıca 2020 yılı yapılacaklar listemde yer alan yogaya başladım.
