Duyarlılık, Dürüstlük ve Bazı Etik Değerler

Yaklaşık 2 senedir kurumsal bir şirkette çalışıyorum. Çalıştığım şirketin genel merkezi engellilere tekerli sandalye temin edebilmek için mavi kapak topluyor. Internet sitesinde gördüğüm kadarıyla grubun bir çok şirketi de bu sosyal yardım projesini destekliyor. Ben de kendi çapımda kapak topluyorum ve merkeze iletiyorum. Ancak bireysel olarak topladığım kapak adeti tabi ki sınırlı sayıda kalıyor. O yüzden geçtiğimiz hafta iş arkadaşlarımla konuyu paylaştım. Ne yazık ki çoğu kimse bu konuda yardımcı olmak istemedi, kapak ayırmanın oyalayıcı bir iş olduğunu düşündüler. Oysa bir kapağı açıp kenara koymak 5-6 sn, günde 10 kapak ayırsan 1 dakika eder.. Şunu anladım ki artık bir çok insan bir başkası için 1 dakikasını dahi ayırmak istemiyor.

Yine bir kaç gün sonra bu sefer instagramda bir olaya şahit oldum. İnstagramda fotoğraflara bakarken sponsorlu bir sayfa önüme düştü. Bir adam “çocuğunun yerde para bulduğunu ve çok sevindiğini, kendisinin de çocuğuna hemen parayı oyuncağının arasına saklamasını ve değerini bilmesi gerektiğini söylediğini” anlatıyordu. Yorumlara baktığım zaman bir çok kişinin adama çocukların nasıl para kıymeti bileceği konusunda fikir danıştığını farkettim. Yalnızca bir kişi yerde bulunan paranın alınmayacağını ve bunun yanlış olduğunu belirtmişti. Bu kişiye de karşı çıkan bir sürü insan olmuştu. İşin özü yerde para bulup bunu cebe atmak ne zaman bu kadar normal bir davranış haline dönüştü ?

İşte böyle… Bugün son zamanlarda şahit olduğum bazı olayları paylaşmak istedim. Ben mi çok ince düşünüyorum yoksa bu davranışlar normal mi?