Bayramın Ardından

Bayramı ailece İstanbul’da geçirdik. İstanbul çok boştu, oh rahat rahat gezdik diyemeyecem çünkü İstanbul pek de boş sayılmazdı. Bayramın 2.günü halama bayramlaşmaya gittik ve eve 1 saatte döndük. Ancak tabi ki tatilde olmak yine de güzeldi 😊

Bayram arefesinde yarım gün çalıştım, işleri biraz toparladım. Akabinde ise bayram tatlısı hazırladım. İlk kez denediğim cevizli, tahinli tatlı gayet güzel oldu.

Sonrası ise klasik bayramdı. Bayramlaşmalar, hoş sohbetler, evde boş boş takılmalar…vs.

Tatil içinde bir günü de Rumelikavağı’na ayırdık.

13-14 yaşlarımda bir çocuktum…Hemen hemen her hafta sonu Rumelikavağı’na balık yemeğe giderdik. Arabanın arka koltuğunda oturur, babamın teybe koyduğu kasette çalan şarkıları dinlerdim. Ben hangi kasedi (evet o zamanlar kaset vardı) dinlemek istersem babam onu koyardı. Çünkü bu balık ritüelinden keyif aldığım tek nokta arabada müzik dinlemek ve dönüş yolunda alınan dondurmaydı. Balık sevmiyordum (yemek yemeği sevmiyordum o ayrı konu), yer çok uzak geliyordu ve restoranda da acayip canım sıkılıyordu. Yaşım büyüdükçe balık ritüelimiz azaldı. Ancak uzun yıllar sonra bir gün yeniden Rumelikavağı’na gittik. O gittiğimiz gün kavak gözüme o kadar hoş göründü ki…Sessizlik, yeşil doğa, taze balık, lezzetli midye ve kalamarlar….her şey çok güzeldi. Anladım ki yaşa göre insanın beğenileri de değişiyor. O günden beri yine sık sık kavağa kaçar olduk.

Bu gidişimizde de yine manzaralı bir masaya kurulduk ve lezzetli balıkları, midyeleri yuvarladık. İyi ki hala İstanbul’da böyle kaçış noktalarımız var.