Contemporary İstanbul’un Ardından

Lise yıllarımda iken resim öğretmenimiz her hafta sergi gezme ödevi verirdi. Hafta sonu gelince İstiklal caddesine çıkar tek tek tüm galerileri dolaşırdım. Her galeriden tanıtım broşürü, dergi vs. toplar, sergiler hakkında izlenimlerimi yazdığım kompozisyonla beraber hafta başında öğretmenime teslim ederdim. O da her zaman tam not verirdi. Onun için önemli olan kompozisyondaki cümleler değil sergi gezmiş olmamızdı.

O zamanlar bu olay bana o kadar külfet gelirdi ki hafta sonu gelince ayaklarımı sürüye sürüye giderdim sergilere. Şimdi geçmişe dönüp baktığım zaman kış resmi çizin, anneler günü resmi çizin demeyip çocuklara bu şekilde sanat aşılamaya çalışan bir hocam olduğu için ne kadar şanslı olduğumu düşünüyorum.

Eylül ayı başlarında İstanbul, büyük bir sanat şölenine ev sahipliği yaptı. Contemporary İstanbul  etkinliğine bu sefer lise yıllarımdaki gibi isteksiz değil merakla gittim. Lütfi Kırdar’da gerçekleşen etkinlik inanılmaz derecede kalabalıktı. Birbirinden güzel eserleri incelemek için kalabalığa biraz tahammül etmek gerekiyordu.Anne kız gittiğimiz sergide hemen hemen her parçayı çok beğendim.

En sevdiğim eserlerden biri de aşağıdaki tabloydu. Epey yüksek bir fiyatı olan tablo 21 yaşında Fransız bir genç kız tarafından yapılmış.

Yine favorilerimden biri…

Elektrikli halı dokuma da serginin rağbet gören parçalarından biriydi.

Tabi ki heykeller de sergide önemli bir yer teşkil ediyordu.

Çocuklar da unutulmamış.Onlar için de bir bölüm hazırlanmıştı.

Her bir karesini zevkle dolaştığımız bir sergi oldu. Darısı 2020’nin başına…