Tatsız Bir Akşam

Güzel bir günün akşamı…Eve dönmek için yolda hızlı hızlı yürüyorum. Ayağımda düz bir sandalet var. Bir anda sol ayak bileğim burkuluyor. Hafif bir acı hissediyorum ama aldırış etmeden yürümeye devam ediyorum. İşte o anda 2.kez burkulma yaşıyorum ve bu sefer acı daha şiddetli. Yine de bir şekilde eve geliyorum ve ayağıma hemen buz koyuyorum. Birazdan geçer diye düşündüğüm acı 10 dakika sonra çekilmez bir hal alıyor ve ayağımın üzerine basamamaya başlıyorum. Bir şeylerin ters gittiği belli. Babam hadi kalk doktora gidelim diyor. Ama ben kalkıp ayağımın üzerine basamıyorum ki ☹ Güç bela babamdan destek alarak arabanın koltuğuna yerleşiyorum. Hastane önüne geldiğimizde tekerlekli sandalyeyi arabaya yanaştırıyorlar. Arabanın koltuğundan tekerlekli sandalyeye geçişim yalnızca 15-20 sn ama bana o kadar uzun geliyor ki. Hemen film çekiyorlar ve lif zedelenmesi olduğunu söylüyorlar. Ağrı kesici ilaçlar veriliyor, ayağımı adını bilmediğim bir aparat arasına alıyorlar. Bir müddet ayağımın üzerine basmam yasaklanıyor. Hem üzülüyorum hem de şükrediyorum. Lif zedelenmesi yaşamışım; ya kırık, çatlak olsaydı? Lif zedelenmesinde bunu yaşadağıma göre kırık/çatlak kim bilir nasıl acı verirdi.

10 gün kadar ayağım aparat arasında kalıyor. Her gün ağrı kesici ve buz tedavisi uyguluyorum ve belli bir süre sonra geçiyor. Ama geçmeyen bir şey var o da kalp kırıklığı. En yakın arkadaşımla aramda bir tatsızlık oluyor. 15 gün boyunca bunu düşünüyorum, yerli yersiz göz yaşlarım akıyor. En sonunda ailemin desteği ile biraz teselli buluyorum ve her şeyin hayırlısı diyorum.

İyileşmemin akabinde 1 haftalık bir seyahate çıkıyorum. Seyahat esnasında ufat tefek ağrılar yaşasam da güzel bir seyahat oluyor.

O zaman seyahat yazıları başlasın mı?