Son bir yıl, önceki yıllardaki yoğunluklarımı unutturacak kadar zor geçti. Hem fiziken hem de mental olarak çok yoruldum. Bir yıl içinde toplamda sadece 4 gün yıllık izin kullandım ta ki Eylül’e kadar. Eylül’de ise nihayet 1 haftalık izne çıktım ve ailece Fethiye’ye gittik. Fethiye uzun yıllardır tatil için tercih ettiğimiz bir yer. Orada güne başlamak, günü batırmak, yürüyüş yapmak hepsi ayrı ayrı keyif veriyor.
Tatil boyunca sabahları güne erken başladık. Gün batımını severim ama gün doğumuna sanırım aşığım. Sabah uyanır uyanmaz o denizin üzerindeki eflatun, pembe sarı renk cümbüşünü seyretmek tam bir göz ziyafeti.
Henüz kimseler yokken kuşlar bile yeni yeni cıvıldamaya başlamışken plaja inip çakıl taşlarının üzerine oturarak denizi ve gökyüzünü seyretmek çok güzel.
Peki ya sabah kahvesi? Ben gün içinde çok sık kahve içen biri değilim ve kahveyi daha çok sabah saatlerinde sevenlerdenim. Bir de sabah kahvesine güzel bir manzara eşlik ediyorsa daha ne olsun…
Sanırım tatilin en kötü yanı kilolara katılan yeni kilolar 😊
O zaman yemekten sonra biraz yürüyüş yaparız.
Renga rengarenk…
Tabii ki tatilin olmazsa olmazı kitaplarım 😊Okuduğum kitapları ayrı bir yazıda paylaşacağım.
Ya gün batımları?
Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta…
İşte böyle… Lezzetli yemekler, buz gibi içecekler, gün doğumları, gün batımları, tuzlu su ve dinlenerek senenin yorgunluğunu atma derken bir tatil sona erdi. Darısı isteyen herkesin başına :)
