Baştan Sona Nostalji Kokan Bir Cumartesi

Cumartesi günü benim için yoğun ve stresli başladı. Sabah erken saatlerde İtalyanca sınavına girdim. Orta seviyeye geçebilmek için önemli bir sınavdı. Fena geçmedi, bakalım şimdi sonucu bekliyorum.

Sonrasında yine Yaseminella ile buluştuk. Yemek yedikten sonra bu sefer kahve molamızı Lebon Pastanesi’nde verdik.

Eski pastanelerin, restoranların hala hizmet vermesi çok hoşuma gidiyor. Lebon tabi ki 1930’larda ki Lebon değildir sanırım ama yine de isminin devam etmesi ve pastane kültürünü sürdürmesi güzel.

Pastanenin duvarlarında eski Beyoğlu fotoğrafları ve bir müşterinin adisyonunu görmek mümkün.

Burada kahvemizi içip, tatlı atıştırmalıklardan yedikten sonra başka bir nostaljik mekana doğru yola çıktık.   

Veeee Pera Palas’dayız. Pera Palas’a geliş amacımız tiyatroydu. Pera’nın Zamanı isimli oyunu görmek için gelmiştik.

Bu oyun klasik tiyatrolardan biraz farklıydı. Şöyle ki; oyun zamanı geldiğinde bizi 4.katın koridoruna topladılar. Hepimize kulaklıklar dağıtıldı ve bir bellboy gelerek bizi 3 gruba böldü. Sonrasında otel odalarında dolaşmaya başladık. Girdiğimiz odalar arasında Agatha Christie’nin, Kral Franz Joseph’in vakti zamanında konakladığı odalar da vardı. Her odada ayrı bir oyun sahnelendi. Oyuncular çok iyiydi, ama oyunların o kadar iyi olduğunu söyeleyemeyeceğim. Bazı oyunlarda sıkıldığım oldu. Buna rağmen böyle interaktif değişik bir oyunun içinde olmak, böyle bir şeyi deneyimlemek güzeldi. Bunların ötesinde Pera Palas gibi tarihi bir mekanın odalarında dolaşmak zaten çok hoştu.

Oyun sonrası akşam yemeği için yine buram buram nostalji kokan bir mekana gittik. Acaba neresi??