Blog yazma
fikri aslında hiç aklımda yoktu. Hatta blog dünyasının ne olduğu konusunda da
bir fikrim yoktu. Bir gün eski iş yerimden bi arkadaşım “Gamze, bu kadar
geziyorsun, okuyorsun, etkinliklere katılıyosun neden bunları internet
ortamında paylaşmıyorsun” diye sordu. O anda bunun benim için çok gereksiz
olduğunu düşündüm. Fakat sonraları onun çok ısrar etmesi benim de biraz aklıma
yatmasıyla bloggera üye oldum ve blogumu açtım. Bloguma isim aldığım ay soğuk
bir Ocak ayıydı. Ancak yine de bir türlü yazmaya başlayamadım ta ki 9 ay
sonrası Eylül ayına kadar. Veee Eylül ayında epey hevesli bi şekilde ilk yazımı yazdım. İlk yazımı bitirip
yayınladığım andaki heyecanımı anlatamam. 10 dakikada bir sayfayı refresh yapıp
acaba ziyaretçim var mı diye bakıyordum. Tüm dünya benim blog açmamı
bekliyordu ya J Neyse tabi ki hep 0 rakamı ile karşılaşıyordum. Başlarda bu
biraz beni hayal kırıklığına uğratsa ikinci ve üçüncü yazımı da yazdım. Yavaş
yavaş sayfam ziyaret edilmeye de başladı. İlk ziyaretçilerimi gördüğümde çok
mutlu olmuştum J Sonraları ise ilk yorum akabinde de ilk üye geldi J Böylece 3 sene akıp geçti.
Blog yazmayı
gerçekten seviyorum. Blogun insan hayatı için güzel bir arşiv niteliği
taşıdığını düşünüyorum. Mesela ben çocukluğumdan beri hiç günlük tutmayı
başaramamıştım. Blog sayesinde sanal bir günlüğüm olmuş oldu. Artık ziyaretçi
sayısına bakmak aklıma bile gelmiyor J Ancak güzel yorumlar almak, diğer
blogger arkadaşların bloglarını takip etmek, onlardan yeni şeyler öğrenmek çok
hoşuma gidiyor.İşte benim blog hikayem de böyle...Ben özel olarak kimseyi mimlemiyorum. İsteyen herkes bu mimi yapabilir.
Benim blog yazmaya başlamam şöyle oldu. Etrafımdaki abuk subuk insanlardan çok sıkılmıştım. Arkadaşlarımın yapmak istediği şeyler sadece iyi bir restoranda yemek yemek, rakı içmekten geçiyordu. Tatile gitmek demek güneşin altında saatlerce yatmak demekti. Güya arkadaşlarım vardı ama anlattıkları şeylerden ve kendilerinden bana bay gelmedi. (İtiraf.com) Bir yerlere gidip boş muhabbet etmektense oturup kitap okuyordum. Zaten oldum olası kitap okumayı da yazı yazmayı da çok sevmişimdir. Böyle boş boş geyik yapacağıma enerjimi yazı yazmaya harcarım dedim ve blog yazmaya başladım. ohhhh!!!
YanıtlaSilOhhhh ne güzel yapmışsın, bu sayede ben de seni tanıdım. Bu arada benim bloguma ilk üye olan kişi sendin Özlemcim :)
SilAferin bana :) Ne iyi yapmışım :)
Silgüzel bir yazı olmuş
YanıtlaSilYazmayı ilk öğrendiğimden beri şiirler yazdım, defterler, anılar tuttum. Resimler yapıştırdım defterlerime, imzalar attım. Hala da durur hepsi. Okullar bitti hatıra defterlerim oldu, evlendim, anı defterlerim. Sonra dedim ki neden yazdıklarımı modern çağın defteri internete de kaydetmeyeyim? Önce kendim için yazdım, sonra benim yazılarımı okuyanlar oldu, şimdi hiç tanımadığım, yüz yüze görmediğim ama ailesini, duygularını, yaşamını bildiğim, paylaşımlarına değer verdiğim ve merakla beklediğim blog arkadaşlarım var. Daha 1 yıl dahi olmadı, umarım bu heyecan hep devam eder. Bir hedefim daha var. Eğer bir gün bebeğim olursa, ona, onu ilk öğrendiğim andan itibaren hissettiklerimi, yaşadıklarımı yazacağım ve bunu beni sevenlerle de paylaşabileceğim bir blog.. Hayırlısı ;))
YanıtlaSilSevgiler...
Hakkaten blog dünyasında yüzünü hiç görmediğimiz ama çok uzun süredir tanıyormuş gibi hissettiğimiz blog arkadaşları ediniyoruz.Bu arada umarım bebek sahibi olup, tüm duygularınızı paylaşarak hayalinizi gerçekleştirebilirsiniz.
SilO kadar açık olmama rağmen çevremde beni hala anlamayan insanların varlığı blog açmama neden oldu.Her yazıda kendimden bir parça var.Ne bileyim beni tanımakta zorlananların yolu buralara düşer de beni daha iyi tanırlar.
YanıtlaSilİlk başlarda ben de okunup-okunmamasına takmıştım ama baktım yazmak beni mutlu ediyor devam ettim.Günlüğüm gibi bir şey oldu.Kendim için yazıyorum.Nasıl yaptığım resimleri kendim için yapıyorsam bunu da kendim için yapıyorum.Mutlu muyum?Evet.Bu da kendimin kendisine verdiği bir ödül.:)))
Evet dediğiniz gibi blog bi anlamda kendimizi ifade etme yerimiz.Sanal bir günlük olması da ayrı bir güzellik. Kendinize en güzel ödülü vermişsiniz :)
SilBlog yazmak, yıllar içerisinde insanın nasıl bir değişim ve gelişim geçirdiğini net bir şekilde görmesini sağlıyor, değil mi?
YanıtlaSilBenim yola çıkışım; keçeden yaptıklarımı paylaşmaktı. Sonra, bir kaç yıl evvel yazdığım bir kaç yazıyı ekledim. Onun akabinde gezdiğim yerler, gördüğüm şeyler, çevresel ve doğal ürünler derken yelpaze genişledikçe genişledi:) Bu aralar takıntım kanaviçe mesela:)) Güzel şey blog yazmak...
Kesinlikle öyle. Zevkler, uğraşlar değişmese bile kişinin anlatım dili farklılaşıyor.İyi ki sen de blog yazıyorsun, biz de takip ediyoruz :)
SilMim olayını hala benimseyemedim ama bazen konusu güzel olabiliyor bu mim gibi. Dediğiniz gibi blo yazmak ve diğer blogları okumak hep yeni şeyler öğrenmemizi sağlıyor.. Bir de terapi gibi etki yapıyor bana kızgın ve sinirli olduğum zamanlar yazmak istiyorum.
YanıtlaSilEvet yazmanın kesinlikle rahatlatıcı bir etkisi var...
SilBlog gerçekten bulunmaz bir nimet. Sizi tanıyan insanlar anlayamazken bazen yüzünü hiç görmediğiniz blogger arkadaşlarımız bizi anlıyor. Bende arkadaş olmaya geldim :-)takipteyim canım bana da beklerim:-)
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim ben de geliyorum hemen ziyaretinize :)
SilCanım iyiki bloğu açmışsın : ) Sana katılıyorum.Blog benim için de bir arşiv 😊
YanıtlaSilTeşekkür ederim sen de iyi ki açmışsın :)
SilBen de oğlumun doğumundan sonra başladım. Kaç yaşında anne olursan ol tecrubesizsin. Yaşadıklarımı yaza yaza benim gibi bir çok anne buldum. Blogum oğluma büyüdü yani. Benim 2. Çocuğum gibidir blog.
YanıtlaSilIyi ki yazıyoruz bence ...
İyi ki blog yazmaya başlamışsınız, severek takip ediyorum sizi:)
Sil