Edirne’de Sabahlar Meriç’te Kahvaltı ile Başlar Beyaaaa…

Baba tarafından Edirneli’yim ancak  ömrü hayatımda Edirne’yi yalnızca 3 kez ziyaret etmiştim. O ziyaretler de 1-2 saatle sınırlı kalmış ve hiçbir önemli noktasını göremeden tekrar İstanbul’a dönmüştüm. İşin garibi babam da İstanbul doğumlu olduğu için o da Edirne de, Selimiye Camii hariç hiçbir yeri görmemişti bu yaşına kadar. Bu yüzden geçen hafta Edirne’ye gidip şöyle enikonu gezme kararı aldık.

Sabahın erken saatlerinde başlayan yolculuğumuza uçsuz bucaksız ayçiçek tarlaları eşlik etti. 

Edirne’de ilk durağımız hem kahvaltı etmek hem de biraz dinlenmek için Meriç Nehri kenarındaki restoranlardan biri oldu. Dışarda kavurucu bir sıcaklık söz konusu iken nehir kenarı püfür püfür esiyordu.

Uzun uzun kahvaltımızı edip nehrin ve manzaranın keyfini çıkardıktan sonra Karaağaç’a doğru hareket ettik.

Karaağaç, Edirne’nin bir sınır ilçesi. Yunanistan’a 4 km uzaklıktaki bu ilçe sahip olduğu tren garı ve Lozan anıtı ile ünlü.

İstanbul’u Avrupa’ya bağlayan demiryolu için Edirne Garı vakti zamanında Karaağaç’a yapılmış. Ancak sonraları Rumelideki topraklar kaybedilince İstanbul’dan Edirne’ye ulaşması gereken tren önce Yunanistan’dan geçmesi gerekiyormuş. Dolayısıyla bu gar binası kullanıma kapatılarak şehir merkezine yakın başka bir gar binası inşa edilmiş. Eski bina ise şu an Trakya Üniversitesi tarafından kullanılmakta.

Atıl durumda olan bir tren…

Burada ayrıca Lozan Antlaşmasına ithafen yapımış Lozan Anıtı da bulunmakta.

Karaağaç'tan ayrılırken Meriç Nehri üzerindeki taş köprüyü fotoğraflayarak yolumuza devam ettik. 

Devam edecek…