Kara Tren Gecikir Belki Hiç Gelmez

Ah ne çok beklenirmiş kara tren bir zamanlar. Kimi evladını, kimi sevdiğini kimi de annesini babasını beklermiş kulağı çuf çuf sesinde. Bazen o tren gecikirmiş bazen de hiç gelmezmiş. O istasyonlar kimi zaman hüzün gözyaşlarına kimi zaman da mutluluk kahkahalarına şahit olurmuş. Hele o mendil var ya o mendil, camdan sevdiceğe atılan mendil hala iflah olmaz romantiklerin aklında. Benim aklımda ise trene ve demiryollarına ait hiçbir şey yok. Evet hiçbir şey yok. Çünkü ben 2 ay öncesine kadar hiç tren yolculuğu yapmamıştım. (Tabi şehiriçi kullandığım metroyu trenden saymıyorum). Çocukluğumda nasıl merak ederdim tren yolculuklarını anlatamam. Trenle yolculuk etmek büyülü bir şeydi benim için. Sonra nasılsa bu merakım geçti. 2 ay evvel ki İtalya seyahatimde ilk kez Cenova’dan Portofino’ya geçerken trenle 40 dakikalık bir yolculuk yaptım. Ve böylece çocukluğumun hayalini gerçekleştirmiş oldum.

Neyse konumuza gelecek olursak bugün ben Sirkeci Garı içinde yer alan demiryolu müzesinden bahsetmek istiyorum. Ama öyle müze deyince aklınıza çok büyük bir yer gelmesin. 50 metrekare bir oda içerisinde sergilenen demiryoluna ait eşyalar diyelim.

Tarihi garın içinde yer alan kapı hemen fark edilmeyebilir.

Bir makinist canlandırması…

O döneme ait bazı eşyalar…

Trende kullanılan bir telgraf makinesi…

Yine trende kullanılan tabak çanaklar…

Binip trene gezende biz seni hatırlarız (Cahit Külebi)

Demiryolu maketi…

Ve… Sirkeci garının açıldığı demiryolu…