Beşiktaş’ta Bir Gün

Geçtiğimiz hafta  arkadaşım Ayça ile buluştum. Beşiktaş’ta sabah erken saatlerde bir araya gelerek neredeyse tüm günü beraber geçirdik. İnsanın uzun süren dostluklara sahip olması çok güzel bir duygu. Ayça ile benim dostluğum tam 20 sene öncesine - lise yıllarına- dayanıyor. Biz o boğaza nazır, köklü geçmişe sahip okulda, Kabataş Erkek Lisesi’nde okuduk. İyi kötü bir sürü anı biriktirdik. Geçen zaman içinde  hayat şartlarından ötürü görüşemediğimiz dönemler de oldu ama bir araya gelince bunu hiç hissetmedik. O benim için hala lise yıllarımda ön sıramda oturan Ayça…

Ben buluşma vaktinden biraz daha önce Beşiktaş’a vardım. Havanın soğuk olması ve hafta içi bir gün olması dolayısıyla sokaklar sessizdi. Boş sokaklarda biraz dolaşarak fotoğraf çektim. Beşiktaş dokusu bozulmayan nadir semtlerden biri. Bu özelliğini çok seviyorum. Örneğin; çocukluğumda babamın eve kurabiye getirdiği 7-8 Hasan Paşa fırını hala yerinde duruyor.

Annemin turşularını çok sevdiği Soydan Turşucusu da işte orada…

Ya Beşiktaş ile özdeşleşen balık pazarı? Kim bilir kaç senedir misafirlerini ağırlıyor?

Ayça ile buluştuktan sonra kahvaltıcılar sokağına doğru yol aldık. Bloğunu severek takip ettiğim Lale Abla’nın önerisi üzerine Baykuş Cafe’ye gittik. Burada kahvaltı ve Ordu tostu siparişimizi verdik. Lale Abla Ordu tostunu çok övmüştü. Gerçekten dediği kadar varmış. Buraya sırf tost yemek için gidebilirim.

Kahvaltı sonrası başka bir mekanda kahvelerimizi içtik, sohbet ettik ve akşam saatlerine doğru kalabalıklaşmış olan Beşiktaş sokaklarından tekrar geçerek vedalaştık.